Fıkralar.

[karfur]

ormancı gezınırken ormanda yıkık agacların arasına sıkısmıs buyuk bır yılan gorur korkar ve elındekı baltayla tam oldurcekken ona acır ve vaz gecer agacların arasından kurtarır ona yardım eder bunu goren yılan dıllenır konusmaya baslar sen benı oldurmedın ve kurtardın sana borcluyum ormancı kardes hergun su kuyunun orya gel altın vercem der ormancı hem sasırır hemde kabul eder ve ertesı gun kuyunun orya gıder yılan kardes ben geldım dıye barır yılan azında altınla cıkar ormancı gene sasırır sevınır altını alır ormancı hergun o kuyunun orya gıder ve yılan her geldınde ormancıyı bos cevırmez gel zaman gıt zaman ormancı amansız bır hastalıga kapılır yatalak olur para sıkıntıları ceker ve oluna anlatır durumu gıt kuyunun oraya yılana seslen ben ormancının oluyum de altını al gel der olu bastan dınlemez babasını guler gecer caresız kalınca kuyuya gıder seslenır yılan azında altınla cıkar ormancıyı sorar hasta oldunu ogrenır ve orman cının ogluna verır sen oluysan hergun gel verırım ona goturursun der bu boyle bı zaman gıder cocuk kuyunun ıcındekı altınların hepsını almak ıster yılanı oldurmeye karar verır bı gun yılan tam altını verırken cocuk baltayı sallar yılanın kuyruna denk gelır kuyruk acısına yılan cocugu sokar ve ölur yılanında kuyrugu kopar aksam olunca ormancı merak eder olunu eve gelmeyınce sabah kalkıp yatandan kuyunun orya gıder yılanın kuyruk kan revan cocuk ölmus noldu yılan kardes der yılan anlatır canımı zor kurtardım altınlarımı alcaktı benı oldurcektı bende sokmak zorundaydım der ormancı senın bı sucun yok yılan kardes benım cocuk sucluymus ve ölmus bız gene eskısı gıbı olalım der yılan ormancıya sende evlat bende kuyruk acısı var ken bız eskısı gıbı olamayız der

bu fıkra değil, cok guzel bır hıkaye,deli yurek dızısınde bunu hikayeyı kuşcu , yusuf miroğluna anlatmıştı.